Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ: ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ




ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ
ΚΥΡΙΟΝ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ

 ΕΙΣ ΦΑΝΑΡΙΟΝ

Αίγιον, 25 Απριλίου 2017

ΘΕΜΑ: ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ  ΚΑΙ  ΟΙ  «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ»!


Παναγιώτατε,

Ο υποσημειούμενος, ένας πανάθλιος Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συγχρόνως δε ανάξιος και τρισάθλιος εν Χριστώ Αδελφός Σας, τολμά να υψώσει τη φωνή του και να απευθυνθεί στην Παναγιότητά Σας, προκειμένου να θέσει υπ’ όψιν Της αποδεικτικά στοιχεία, κατά τα οποία η περί «Εκκλησιών» απόφαση της εν Κρήτη Μεγάλης (;) Συνόδου  έχει αποδοκιμασθή ήδη πανηγυρικώς από τον Δομήτορα της Εκκλησίας μας, τον Αναστημένο Σωτήρα μας Ιησούν Χριστόν!
Πόθεν αντλώ το θάρρος; Γιατί τόσο θράσος; ίσως θα διερωτηθείτε. Βαθυσεβάστως, λοιπόν, αλλά και μετά παρρησίας, Σας απαντώ. Το θάρρος μου αντλώ:
  •          Από την αγάπη μου προς τη Μητέρα Εκκλησία, δηλ. από την αγάπη μου προς την Αγία Ορθοδοξία μας!

Υπηρετώ την Εκκλησία από την παιδική μου ηλικία ως «παπαδάκι» του ιερού Βήματος. Έμεινα αγωνιστής του καλού κάτω από τη σκέπη Της από την πρώιμη νειότη μου, επέλεξα ως φοιτητής τη Θεολογική Σχολή, παρά το γεγονός ότι ήμουνα μαθητής του άριστα στα Μαθηματικά. Προσέφερα τον εαυτό μου ολοκαύτωμα στον βωμό της Αγάπης του Νυμφίου Χριστού, αφού κατά το έτος 1961 δέχθηκα την κουρά μου ως Μοναχός (στην ηλικία των 23 ετών). Αγωνίσθηκα και αγωνίζομαι σθεναρώς για το κλέος της Μητρός Εκκλησίας, μη πτοούμενος από την ισχύ των Προσώπων ή των Προσωπικοτήτων, καθημερινώς δε αναλίσκομαι για τη δόξα του Χριστού μας.
Εβίωσα τη Μοναχική ζωή ως μαρτύριο και ακόμη σήμερα, στην ηλικία των 79 ετών, ζω την απόλυτη μοναξιά! Και τώρα στο Επισκοπείο μας, εδώ στο Αίγιο (στην οδό Μελετοπούλων, αριθμ. 44), ζω μόνος, μονότατος, χωρίς κάποια ανθρώπινη βοήθεια και παρηγοριά, «ίνα μη εγκοπήν τινά δώμεν τω Ευαγγελίω του Χριστού» (Α’ Κορ. θ΄,12). Ταύτα γράφων, Παναγιώτατε, «γέγονα άφρων καυχώμενος! Υμείς με ηναγκάσατε!» (Β΄Κορ. ιβ΄, 11). Έδωσα τον εαυτό μου ολοκαύτωμα στον βωμό της θείας αγάπης. «Όλα για τη δόξα του Χριστού» ήταν το σύνθημά μου ήδη από αυτή την πρώιμη νεότητά μου.
Αντλώ, λοιπόν, το θάρρος μου από την αγάπη μου προς την Μητέρα Εκκλησία! Επί πλέον δε και από τα κατωτέρω αναφερόμενα στοιχεία: 

  •          Από τη γνωριμία μας -και την εν συνεχεία αναπτυχθείσα φιλία μας- σε ανύποπτο χρόνο. Θα Σας υπενθυμίσω:

Ήταν γύρω στα έτη 1961-1962, όταν για πρώτη φορά συναντηθήκαμε στη Ρώμη της Ιταλίας, όπου Σεις, ως Διάκονος τότε, πραγματοποιούσατε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών με αντικείμενο το Κανονικό Δίκαιο, ενώ εμείς ήμασταν ταξιδιώτες (ήτοι ο σεβαστός Γέροντάς μας Αρχιμ. Καλλίνικος Καρούσος -ο μετά ταύτα Μητροπολίτης Πειραιώς-, ο Διάκονος  Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης -ο μετά ταύτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών- και ο Διάκονος Αμβρόσιος Λενής -δηλ. η ελαχιστότης μου). Εμείς, λοιπόν, ταξιδιώτες στη Ρώμη, Υμείς δε, φιλοτίμως προσφερθείς, γίνατε ο ξεναγός μας στην ιστορική εκείνη πόλη. Έκτοτε άρχισε μεταξύ μας μια αγνή φιλία! Μια φιλία, η οποία όμως χρόνο με τον χρόνο χαλάρωνε, καθώς Υμείς ανεβαίνατε τα σκαλιά της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και αναπνέατε τον «αέρα» του Φαναρίου! Δεν ημπορώ να λησμονήσω ότι, όταν τα καλοκαίρια συναντιόμασταν στη Γενεύη, στο Πατριαρχικό Κέντρο του Chambèsy, Υμείς, χωρίς καμιά απολύτως αιτία, με χαιρετούσατε «μακρόθεν» με μια αυξανόμενη υπεροπτική διάθεση!
Εν πάση περιπτώσει, αντλώ το θάρρος και από αυτή την παληά -ξεθωριασμένη πια- φιλία μας.

  •          Αντλώ επίσης το θάρρος από τις επιταγές του Κανονικού Δικαίου, επί τη βάσει του οποίου διοικείται η Αγία Έκκλησία μας.
Φοιτητής ων στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάχθηκα τις εξής θεμελιώδεις θεολογικές-κανονικές αρχές:
  •           «έκαστος Αρχιερεύς είναι εις τύπον και τόπον Χριστού»,
  •           «όλοι οι Αρχιερείς είναι ίσοι μεταξύ των».
Συνεπώς:
  •   «ο Μητροπολίτης Κυθήρων και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών είναι ισότιμοι μεταξύ των».
  •   «Το διοικητικό σύστημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι Δημοκρατικό - Συνοδικό», κατά το πρότυπο της Αποστολικής Συνόδου των Ιεροσολύμων. Συνεπώς,
  •           «έκαστος των Αρχιερέων διαθέτει μία ψήφο και άρα ο Πατριάρχης και ο νεώτερος των Επισκόπων-Σύνεδρος είναι ισότιμοι, με μόνη τη διαφορά ότι σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος του Προέδρου» (τούτο όμως ισχύει και σε όλα τα κοσμικά Όργανα και Σωματεία!).
  •       Άρα οι Αρχιερείς, κατά το Κανονικό Δίκαιο της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, είναι όχι απλώς ισότιμοι, αλλά ίσοι μεταξύ τους, συγχρόνως δε  κ α ι   σ υ ν υ π ε ύ θ υ ν ο ι  έναντι του πληρώματος της Εκκλησίας!
Αυτά, λοιπόν, και από τη μαθητεία μας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.


  •      Επιπροσθέτως, αντλώ το θάρρος μου από δύο σημαντικά προσωπικά «κατορθώματα» Υμών, Παναγιώτατε:
§         Δεν ανακαλέσατε στην τάξη περιώνυμο κληρικό, Μέγα Πρωτοπρεσβύτερο του Πατριαρχείου Σας, ο οποίος ήδη από του έτους 2006 έχει ομιλήσει περιφρονητικά για το Άγιο Φως, το οποίο μας παραχωρείται από τον Αναστάντα Χριστό κατά τρόπο θαυματουργικό και όντως αχειροποίητο, το Άγιο Φως που αναβλύζει από τον Πανάγιο Τάφο! Είπε ο κληρικός Σας τα εξής απαράδεκτα: «Υπάρχει αιώνες τώρα διάχυτη η πεποίθηση στον ευσεβή μεν, αλλά θεολογικά και λειτουργικά απαίδευτο ορθόδοξο πιστό, που ψάχνει για «θαύματα» προκειμένου να πληρώσει το πνευματικό του κενό, ότι κατά την τελετή αφής το Άγιον Φώς κατέρχεται θαυματουργικά  «ουρανόθεν»… Όμως… πρόκειται για έναν θρύλο, ο οποίος καλλιεργήθηκε στους Άγιους Τόπους… Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο Πατριάρχης ανάβει τη λαμπάδα του από την ακοίμητη κανδήλα, που βρίσκεται πάνω στον Πανάγιο Τάφο… Επέστη ο καιρός να τερματισθεί ο διασυρμός των Θείων…»!!!!!!! (βλ. «pentapostagma» και Εφημερίδα «Μακελειό» της 18ης Απριλίου 2017).

Αυτά είπε ο περιώνυμος κληρικός Σας, Παναγιώτατε! Δεν έχει σημασία, ότι επικαλείται ή επαναλαμβάνει λόγια Πανεπιστημιακού Διδασκάλου! Σημασία έχει ότι αποδέχεται, επικροτεί και διαδίδει την ασεβέστατη αυτή άποψη, η οποία προσβάλλει, πληγώνει και υποτιμά τους ευσεβείς πιστούς, αλλά και παραπληροφορεί το Σώμα της Εκκλησίας! Διότι ασφαλώς γνωρίζει ο εν λόγω κληρικός, όπως θέλω να πιστεύω και Σεις προσωπικά, ότι σχετικά με το ζήτημα του Αγίου Φωτός έχουν κατά καιρούς γραφεί αξιολογότατες ιστορικο-θεολογικές αλλά και ειδικές εργαστηριακές επιστημονικές μελέτες, οι οποίες αποδεικνύουν τον θαυματουργικό τρόπο της εμφανίσεώς του κατά την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου.

  •           Επίσης, Παναγιώτατε, επιτρέψατέ μου να Σας εκφράσω τη βαθύτατη λύπη και την έκπληξη που μου προκάλεσε το γεγονός ότι, επικειμένης της ετησίας τακτικής Συνελεύσεως της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τον Οκτώβριο του παρελθόντος έτους, διά σεπτού  Γράμματος Υμών πρός τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο, διαπομπεύσατε το ταπεινό όνομά μου, εφιστώντας την προσοχή του Αρχιεπισκόπου μας, «ίνα προφυλάξη το ιερόν Σώμα της Ιεραρχίας από τις ακραίες φωνές των Ιεραρχών Καλαβρύτων και Πειραιώς…». Σας ερωτώ μετά παρρησίας: Γιατί αυτή η διαπόμπευση, Παναγιώτατε, ενός γηραιού πλέον Μητροπολίτου, συγχρόνως δε και εν Χριστώ Αδελφού Σας; Γιατί τόση υπεροψία; Γιατί τόση σκληροκαρδία; Δεν θα ήτο περισσότερο πνευματικός τρόπος, εάν γράφατε ένα πατρικό Γράμμα προς την ελαχιστότητά μου, συνιστώντες σύνεση και προσοχή; Αφήνω βέβαια κατά μέρος το γεγονός, ότι η ενέργειά Σας αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως υπέρβαση των ορίων της κανονικής δικαιοδοσίας Σας ή και ως απόπειρα ασκήσεως ενός είδους πρωτείου εξουσίας προς μια Αδελφή Εκκλησία, έστω και αν η σχετική φράση έχει διατυπωθεί με το «μετριοπαθές» ύφος της φιλικής υποδείξεως…

Άρα Υμείς, Παναγιώτατε, καταλύσατε την ευγένεια και τον αλληλοσεβασμό ως τρόπον επικοινωνίας, η δε ελαχιστότης μου έλαβε την αφορμή να επικαλείται πλέον το ισότιμο των Αρχιερέων! Ως Πατριάρχης έχετε Προβάδισμα Τιμής και ουχί Αξίας ή Εξουσίας!
          
  •          Τέλος, αντλώ το θάρρος από την πολυχρόνιο θητεία μου στη Μητέρα Εκκλησία.

Κατά την ευδοκία του Αρχιποίμενος Χριστού, αμφότεροι εδέχθημεν το χάρισμα της Ιερωσύνης κατά τον αυτό χρόνο! Ήταν το έτος 1961, όταν αμφότεροι χειροτονηθήκαμε Διάκονοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Ακολούθως, Υμείς κατά το έτος 1973 χειροτονηθήκατε Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, ακολούθησε δε και η ελαχιστότης μου! Κατά το έτος 1976 χειροτονήθηκα Μητροπολίτης Ταλαντίου. Συνεπώς και η πορεία μας στη Μητέρα Εκκλησία υπήρξε παράλληλη! Αντλώ, λοιπόν, και εκ του προσθέτου τούτου λόγου, το δικαίωμα να εκφράζω ελεύθερα τη γνώμη μου, όταν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της Εκκλησίας. Παρακαλώ, να μου συγχωρήσετε την παρρησία.

Έπειτα από τα παραπάνω προ-εισαγωγικά και επεξηγηματικά, ας έλθουμε στο κυρίως θέμα μας.
Θα ήθελα να Σας τονίσω, ότι εκεί κάτω στα άγια χώματα της Ιερουσαλήμ η Θεία Πρόνοια, για μία ακόμη φορά εφέτος, αποδοκίμασε πανηγυρικά την περί «Εκκλησιών» Απόφαση της Συνόδου της Κρήτης. Το Άγιο Πνεύμα, επαναλαμβάνω, για μία ακόμη φορά, έδειξε και απέδειξε ότι «η Εκκλησία» είναι Μία και αυτή είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία! Εκεί κάτω στα Ιεροσόλυμα κάθε χρόνο το Άγιο Πνεύμα βροντοφωνεί και αποδοκιμάζει τόσο τους Παπικούς, όσο και τους Προτεστάντες! Δεν τους δέχεται! Δεν τους αναγνωρίζει! Γι’ αυτό και δεν τους παρέχει τη θεία ευλογία της αφής του Αγίου Φωτός!
Έπειτα από αυτά τα προκαταρκτικά, ας έλθουμε στο θέμα μας.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ:

Προκειμένου να κατανοήσετε τις ανησυχίες μου, παρακαλώ επιτρέψατέ μου να αναφερθώ στο σεπτό πρόσωπό Σας και δη και σε όσα εισαγωγικά  αναγράφονται στο Βιογραφικό Σας σημείωμα, όπως αυτό καταχωρίζεται στο Ημερολόγιο του Πατριαρχείου μας, όχι δε του Πατριαρχείου Σας: Ιδού το απόσπαμα:
«...Μετά την εκλογήν Του ως Οικουμενικού Πατριάρχου προσεπάθησε να ενισχύση την πανορθόδοξον ενότητα και συνεργασίαν διά της συγκλήσεως κατά καιρούς Συνάξεων των Ορθοδόξων Προκαθημένων και διά πολλών επισκέψεών Του προς αυτούς και προσκλήσεώς των εις το Φανάριον. Επίσης προωθεί τον οικουμενικόν διάλογον με τας άλλας Χριστιανικάς Εκκλησίας και Ομολογίας, επισκεπτόμενος τας έδρας αυτών και συμμετέχων εις διαχριστιανικά συνέδρια  και επετειακάς εκδηλώσεις…» (βλ. έτος 2014, σελ. 655).

Προκαταρτικές παρατηρήσεις:
1.       Ο συγγράψας το κείμενο αυτό, οσάκις αναφέρεται στο πρόσωπό Σας, χρησιμοποιεί τα κεφαλαία γράμματα. Οσάκις όμως αναφέρεται στους Προκαθημένους των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών χρησιμοποιεί τα πεζά γράμματα! (Σημειώνονται με ερυθρά γράμματα). Γιατί αυτή η διαφορά; Γιατί αυτή η υπεροψία; Δεν θα έπρεπε και οι λέξεις «Αυτούς» και «Των», αφού αναφέρονται στους προκαθημένους των αδελφών ορθοδόξων Εκκλησιών -Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους-, να γράφωνται με κεφαλαία τα αρχικά;
2.  Το κυριώτερο: Στο παραπάνω κείμενο, ως συστατικό της προσωπικότητός Σας και της θητείας Σας ως Οικουμενικού Πατριάρχου αναφέρεται η προσπάθεια για την ενίσχυση της πανορθοδόξου ενότητος, την οποίαν όμως, δυστυχώς, ΔΕΝ ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΤΕ! Δεν κατωρθώσατε, καθ’ όσον στην περιώνυ­μη πλέον «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» του Κολυμπαρίου της Κρήτης κατεδείχθη περιτράνως ακριβώς το αντίθετο, δηλ. η πολυδιάσπαση της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η αναστάτωση του Χριστεπωνύμου Πληρώματος! Ένα νέο σχίσμα ευρίσκεται πλέον σε εξέλιξη και -δυστυχώς- αυτό θα είναι το χαρακτη­ριστικό της Πατριαρχικής Σας θητείας!
3.       Και τώρα η κορωνίς: Στο παραπάνω κείμενο ως συστατικό της προσωπικότητός Σας ως Οικουμενικού Πατριάρχου αναφέρεται η προώθηση του οικουμενικού διαλόγου «με τας άλλας Χριστιανικάς Εκκλησίας  και Ομολογίας». Άρα ενώπιόν μας έχουμε «όπερ έδει δείξαι»! Πολύ προ της κατακριθείσης Συνόδου της Κρήτης, Υμείς, Παναγιώτατε, είχατε αναγνωρίσει τις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες, δηλ. τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Προτεστάντες ως «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ»!
Διερωτώμεθα, όμως, υπάρχουν άραγε πολλές ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ; Τότε γιατί στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε «Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»; Δεν είναι αυτό εκκλησιολογική αντίφαση, αν όχι και σοβαρή δογματική παρεκτροπή; Ποιά είναι, τότε, η θεολογική έννοια και το περιεχόμενο των διαλόγων τους οποίους προωθείτε «με τας άλλας Χριστιανικάς Εκκλησίας  και Ομολογίας»; Οι υπάρχουσες και μη εισέτι εξαληφθείσες δογματικές παρεκκλίσεις των τελευταίων -παρά τους επί δεκαετίες διεξαγόμενους διαλόγους- δικαιολογούν άραγε εκκλησιολογικά τον χαρακτηρισμό τους, και μάλιστα υπό μορφήν επισήμου Αποφάσεως μιάς  «Πανορθοδόξου» Συνόδου, ως Εκκλησίες με την ορθόδοξη θεολογική έννοια του όρου;;

ΑΣ ΕΛΘΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Παναγιώτατε,
Οι ημέρες του αγίου Πάσχα, τις οποίες εορτάζουμε, κατέδειξαν τη λανθασμένη απόφαση της μη «Αγίας» και μη «Μεγάλης» Συνόδου του Κολυμπαρίου της Κρήτης. Εκεί, κατά τον μήνα Ιούνιο του έτους  2016, η Ορθοδοξία υπέστη βαρύτατο πλήγμα. Υπό την Υμετέραν προεδρείαν και επιστασίαν, ως γνωστόν, η Σύνοδος αναγνώρισε ως ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Προτεστάντες! Έτσι σήμερα πλέον, όσοι Σας ακολουθούν, ομολογούν και αναγνωρίζουν ότι έχουμε τρείς Εκκλησίες, την Ορθόδοξη, τη Ρωμαιοκαθολική και την Προτεσταντική!
Και όμως στο Σύμβολο της Πίστεως, ας το επαναλάβω, ομολογούμεν πίστιν εις την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»!
Βαθυσεβάστως, όθεν, τολμώ να Σας ερωτήσω: Αναγνωρί­ζετε, λοιπόν, ως Αγίαν και Αποστολικήν Εκκλησίαν την Παπικήν και την Προτεσταντικήν; Ώστε κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, η οποία θεωρείται ως γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας του Χριστού, ο Χριστός μας συνέστησε τρείς Εκκλησίες; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΙΑ ΤΟΙΑΥΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ; Λησμονείτε, ότι το Σχίσμα του 1054 επήλθε αρχικά και ολοκληρώθηκε στη συνέχεια από τις αιρετικές διδασκαλίες των Παπικών; Υπάρχει κάτι μεταγενέστερο, που άλλαξε τις παπικές θεωρίες; Μήπως αποκήρυξαν το περίφημο Filioque; Μήπως παραιτήθηκε ο πάπας από τη διεκδίκηση του πρωτείου εξουσίας του εφ’ όλης της Εκκλησίας; Υπάρχει κάποια μεταμέλεια εκ μέρους των; Ασφαλώς όχι! Ακόμη περισσότερο, το παγκοσμίως μοναδικό, όσο και εκκλησιολογικά αδιανόητο μόρφωμα της τριπλής αλληλοπεριχωρήσεως και ενσωματώσεως στο πρόσωπο του πάπα, της ρωμαιοκαθολικής «Εκκλησίας», της αποκαλούμενης «Αγίας Έδρας» και του κράτους του Βατικανού, πώς μπορεί να το δικαιολογήσει η Απόφαση της Συνόδου της Κρήτης; Μέσα σ’ αυτό το περίεργο θεοκρατικό συνοθύλευμα, πού ευρίσκει θεολογικό έρεισμα η ιδιότητα της Εκκλησίας, όπως αυτή κατανοείται και βιώνεται στην Αγία Ορθόδοξο Εκκλησία μας;
Άλλο πράγμα είναι, Παναγιώτατε, η επικοινωνία, ακόμη και η συνεργασία, μετά των Ρωμαιοκαθολικών και των άλλων χριστιανικών Ομολογιών σε θέματα κοινωνικού χαρακτήρος και άλλο οι εκπτώσεις σε θέματα της αμωμήτου ημών Πίστεως!
Ώστε, λοιπόν, τώρα μόλις γίνεται κατανοητό το Υμέτερο σχέδιο, όπως εκτίθεται στο βιογραφικό Σας Σημείωμα.
«…Μετά την εκλογήν Του ως Οικουμενικού Πατριάρχου… προωθεί τον οικουμενικόν διάλογον με τας άλλας Χριστια­νικάς Εκκλησίας  και Ομολογίας»!

Επιτρέψατε, λοιπόν Παναγιώτατε, σε εμέ τον ευτελή, τον μικρό, τον άσημο, τον αμαρτωλό και τρισάθλιο, πλην όμως και ελάχιστο, αλλά συγχρόνως και ισότιμο εν Χριστώ Αδελφό Σας, ου μην αλλά και εις άλλους εισέτι πιστούς δούλους του Αναστάντος Χριστού, να Σας πληροφορήσουμε, ότι όσον εξαρτάται από ημάς δεν θα ανεχθούμε μια τέτοια εκκλησιολογική εκτροπή. Διότι το «ουκ αρνησόμεθά Σε, φίλη Ορθοδοξία» ηχεί ζωηρώς στα αυτιά μας!
«Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξια, ου ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας… Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι και κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα» (Μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος  1350-1431. Βλ. «Μελέτη της περί των Κυπρίων…», Τα ευρε­θέντα Ασκητικά, Τόμ. Β΄, σελ. 28, Έκδοση Βασ. Ρηγοπούλου). 

Ενδεχομένως θα με ερωτήσετε: πόθεν αντλώ τη δύναμή μου; Με παρρησία, λοιπόν, επαναλαμβάνων τα ίδια διά πολλοστήν φοράν, Σας απαντώ: Από όσα για μία ακόμη φορά συνετελέσθησαν στον Πανάγιο Τάφο το Μέγα Σάββατο, στις 15 Απριλίου 2017. Ήτοι από το θαύμα της αφής και παροχής του Αγίου Φωτός μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη των Ιεροσολύμων! Αυτό το θαύμα, το οποίο ζήσαμε για μία ακόμη φορά, δίδει την αποστομωτική απάντηση στην πρωτοφανή για την Ορθοδοξία Απόφαση του Κολυμπαρίου της Κρήτης, την οποία Υμείς με φανατισμό υποστηρίζετε! Και με τον οφειλόμενο σεβασμό Σας ερωτώ: Εάν οι Παπικοί είναι Εκκλησία, τότε γιατί το «Άγιο Φως της Αναστάσεως» δεν προς-φέρεται και σ’ αυτούς;

Επειδή μάλιστα και κάποιοι άθεοι και ανιστόρητοι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έθιξαν πολύ πρόσφατα το ζήτημα, για την ενημέρωση των πιστών που θα αναγνώσουν τις γραμμές αυτές, ζητώ την επιείκειά Σας για να τους παρουσιάσω μερικές καταπληκτικές και ατράνταχτες μαρτυρίες και αποδείξεις.
«Διηγείται ένας αυτόπτης Λατίνος μάρτυρας, ο Πουλχέριος, αυτός που μετά από αυτά έγινε Πατριάρχης, ότι κατά το έτος εκείνο (δηλ. το 1101 μ.Χ.) καθόλου δεν εμφανίζονταν το άγιο Φως παρ΄ όλες τις λιτανείες που τελέσθηκαν, κατά τις οποίες ψαλλόταν το «Κύριε ελέησον» από όλους που συμμετείχαν στις λιτανείες (σημ. από όλους μαζί Ορθοδόξους και Παπικούς-Λατίνους). Καταληφθή­καμε από μεγάλη λύπη και θλίψη. Πόσες ανακραυγές προς τον Κύριο! Πόσοι στεναγμοί, πόσοι οδυρμοί! Γιατί με οδυρμούς όλοι ψάλλαμε «Κύριε ελέησον», για να ζητήσουμε με τις ψαλμωδίες το έλεος του Κυρίου, όμως, αν και Τον ικετεύαμε, καθόλου δεν λαμβάναμε το ζητούμενο. Και ήδη ήρθε η εσπέρα και η ημέρα έληξε και επειδή σκεφτήκαμε ότι εξ’ αιτίας των αμαρτιών μας συνέβη ό,τι δεν συνέβη τα άλλα χρόνια, ο καθένας μας αποφάσισε ενδόμυχα να διορθωθεί σε όσα αμάρτησε προς τον Θεό. Το άγιο Φως δεν φάνηκε ούτε κατά το πρωί του Πάσχα! Ο Βασιλιάς Βαλδουίνος, απελπισμένος, προσευχόταν μπροστά στον άγιο Τάφο, ο δε λατινικός κλήρος βρέθηκε σε πολύ δυσάρεστη θέση, αγνοώντας αν έπρεπε να τελέσει ή όχι την εορτή του Πάσχα, χωρίς το άγιο Φως. Καθώς, λοιπόν, οι Λατίνοι βρίσκονταν σε τέτοια αγωνιώδη κατάσταση, αποφάσισαν να βγουν από τον Ναό της Αναστάσεως. Οι Έλληνες όμως, που απέμειναν μέσα, έκαναν θερμότερες προσευχές..., λιτάνευσαν, ικέτευσαν τον Θεό και το άγιο Φως εμφανίστηκε, πλημμυρίζοντας όλον τον Ναό. Με αλαλαγμούς έτρεξαν οι Λατίνοι να πάρουν το Φως από τους Έλληνες.
Και επαναλαμβάνουμε, ότι το επεισόδιο αυτό το διηγείται αυτόπτης Λατίνος, και όπως κι αν θελήσει κανείς να το εξηγήσει, είναι αναντίρρητο ότι οι Έλληνες που ταπεινώθηκαν και περιφρονήθηκαν από τους σταυροφόρους εξυψώθηκαν με αυτό. Και από τότε η τελετή του αγίου Φωτός παρέμεινε ως καθαρή ελληνική τελετή, ακόμα και κατά την περίοδο των σταυροφόρων».
(ΣΗΜ. Η μαρτυρία είναι από το βιβλίο του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, σελ. 426-427. Απόδοση στην Νεοελληνική για την Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου - Τέζας Γεώργιος, Φιλόλογος. Βλ. και J. Mischaud, Histoire des Croisades, Paris 1856, τομ. 1, σελ. 291).

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ 

ΑΠΟΔΕΙΞΗ   ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ

«Ξαφνικά η κολώνα σχίστηκε και βγήκε το Άγιο Φως»! Συγκλονίζει η μαρτυρία του Αγαρηνού Εμίρη.

Μόνο ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης έχει το προνόμιο και την εξουσία να βγάζει το Άγιο Φως. Κατά καιρούς έχουν γίνει απόπειρες και από άλλα δόγματα να βγάλουν το Άγιο Φως αλλά αυτό στάθηκε αδύνατον.
Για παράδειγμα το 1580 μ.Χ., σύμφωνα πάντα με αξιόπιστες ιστορικές κατα­γραφές, οι Αρμένιοι δωροδόκησαν τον σουλτάνο Μουράτ τον Γ΄ για να τους δώσει την άδεια να εισέλθουν στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως και να βγάλουν αυτοί από τον Πανάγιο Τάφο το Άγιο Φως. Πράγματι, ο σουλτάνος τους έδωσε την άδεια και οι Αρμένιοι μπήκαν μέσα στον Ναό και τον κλείδωσαν. Γεμάτος απελπισία ο Ορθόδοξος Πατριάρχης, όταν είδε τους Αρμένιους να βρίσκονται μέσα στον Πανάγιο Τάφο, γονάτισε έξω στην είσοδο του Ναού κοντά σε μία από τις κολόνες. Ξαφνικά η κολόνα σχίστηκε και βγήκε το Άγιο Φως ανάβοντας τις λαμπάδες του Πατριάρχη. Η κολώνα αυτή, ραγισμένη μέχρι σήμερα, δείχνει την αλήθεια τής Ορθοδοξίας!
Ο Αγαρηνός Εμίρης παρακολουθούσε από τον μιναρέ του τζαμιού, που βρίσκονταν απέναντι από τον Ναό. Μόλις είδε τα γεγονότα, φώναξε: «Μεγάλη η πίστη των Χριστιανών! 'Ενας είναι ο αληθινός Θεός, ο Θεός των Χριστιανών. Πιστεύω στον Αναστάντα εκ νεκρών Χριστό. Τον προσκυνώ ως Θεό μου».
Μετά από αυτή την ομολογία του πήδησε από τον μιναρέ, ή κατά μία άλλη πιο πιθανή εκδοχή, μαινόμενο πλήθος μουσουλμάνων ανέβηκαν και τον γκρέμισαν από τον μιναρέ. Κατά την πτώση του όμως δεν έπαθε τίποτα. Τότε οι μουσουλμάνοι τον έπιασαν και τον αποκεφάλισαν. Το άγιο λείψανό του φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Παναγίας των Ιεροσολύμων, όπως αναφέρει το orthodox-world.
Το Άγιο Φως συμβολίζει αλλά και υπενθυμίζει με θαυματουργικό τρόπο την Ανάσταση του Χριστού. Είναι ένα θεόσταλτο θαύμα δια μέσου των αιώνων από το Φως του κόσμου, που είναι ο Χριστός, για τον κόσμο.


 Παναγιώτατε,

Σας σέβομαι και Σας αγαπώ! Σας αγαπώ και Σας σέβομαι! Γι’ αυτό και Σας παρακαλώ με ταπείνωση: ΜΗ επιμένετε στην αιρετική και βλάσφημη διδασκαλία, ότι τόσον οι Παπικοί, όσο και οι Προτεστάντες αποτελούν «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»! Απλώς είναι κλαδιά, τα οποία κάποτε αποκόπηκαν από το δένδρο, που λέγεται «Εκκλησία»! Ώστε, Εκκλησία σήμερα είναι ΜΟΝΟΝ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ!

Ο Ουρανός διά του υπερφυσικού θαύματος της αφής, δηλ. της αχειροποιήτου αναβλύσεως του Αγίου Φωτός κατά την εορτή του Πάσχα μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη των Ιεροσολύμων επί τόσους και τόσους αιώνες, έχει δώσει την απάντηση! Οι Παπικοί και οι Προτεστάντες είναι βεβαίως χριστιανικές Κοινότητες ή Ομολογίες, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, με τη δογματική και την εκκλησιολογική έννοια του όρου. Αυτό τεκμαίρεται τόσο από το Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο οι Παπικοί έχουν δυστυχώς αλλοιώσει με την προσθήκη του Filioque, όσο και το ιστορικά τεκμηριωμένο θαύμα της εμφανίσεως του Αγίου Φωτός μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ.
Λυπούμαι βαθύτατα, διότι επέλεξα αυτόν τον τρόπο της μεθ’ Υμών επικοινωνίας! Επί μήνες τώρα παρακολουθώ, μετά βαθυτάτης δε θλίψεως και εν σιωπή, τα εν Ελλάδι θλιβερά γεγο­νότα της διενέξεως μεταξύ Κληρικών και του Ποιμενάρχου των, τα περί διακοπής της μνημονεύσεως του ονόματος του οικείου Επισκόπου των ή και του Υμετέρου Ονόματος, κ.λπ. Πιεζόμε­νος, λοιπόν, από τη φωνή της συνειδήσεώς μου, αποφάσισα να λάβω θέση και να ξεκαθαρίσω τα πράγματα κατά την ημετέ­ραν ταπεινήν άποψιν. Οδηγός μου είναι τα λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου: «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα δη­μοσίως να ελέγχωνται».

Αλλά και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μας συμβουλεύει: «Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του, μη τον περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν, φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν» (Άγ. Νικόδημος Αγιορείτης, Περί συνεχούς Μεταλήψεως, σ. 175).

Τέλος και ο Μ. Βασίλειος μας συμβουλεύει: «Πρέπει να δείχνουμε για την Αλήθεια θάρρος, ακόμη κι αν σκανδαλί­ζωνται μερικοί».

Παναγιώτατε,

Εθεώρησα χρέος μου να Σας εκθέσω δημοσίως τις παρα­πάνω σκέψεις μου, βαθυσεβάστως δε να Σας παρακαλέσω:

1.       Να επανεξετάσετε δίχως περαιτέρω αναβολήν τη σχετι­κή Απόφαση της Κρήτης, άλλως με σταθερή πορεία οδηγού­μεθα σε νέο Σχίσμα εντός των κόλπων της Ορθοδοξίας μας.

2.   Να παύσετε αμέσως τις διώξεις των διατυπωσάντων αντιρρήσεις Κληρικών, Μοναχών και Πιστών τέκνων της Εκ­κλησίας μας (βλ. και την περίπτωση των 100 Μοναχών και Ασκητών του Αγ. Όρους), και

3. Να δώσετε οδηγίες στους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, στους Αρχιερείς του κλίματος των λεγομένων Νέων Χωρών κλπ., ώστε να προετοιμάζωνται για μια νέα, πραγματικά δε Αγία και Μεγάλη, Σύνοδο των Μακαριωτάτων Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκ­κλησιών, ενώπιον της Οποίας θα τεθεί για επανεξέταση εκ νέου το ζήτημα «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» και «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ»!

4.       Εν κατακλείδι Σας πληροφορώ, ότι η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά την τακτική Συνέλευση Αυτής (Μάϊος 2016) ασχολήθηκε με το ζήτημα εκτενώς, αποφάνθηκε δε, ότι τόσον οι Παπικοί, όσον και οι Δια-μαρτυρόμενοι ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»! Απλώς εντάσσονται στις «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ»!

5.       Δυστυχώς η για τη Σύνοδο της Κρήτης ορισθείσα Αντι­προσωπεία της Εκκλησίας μας ΥΠΕΡΕΒΗ τα όρια της δοθείσης εξουσιοδοτήσεως, «γυμνή τη κεφαλή» δε καταφρόνησε και καταπάτησε την Απόφαση της Ολομελείας του Σώματος.

        Ταύτα μετά βαθυτάτου μεν σεβασμού, αλλ’ εν ταυτώ και της εν Χριστώ παρρησίας, εθεώρησα χρέος μου να εκθέσω προς Υμάς, επί δε τούτοις διατελώ

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός


+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 25.04.2017
************************

 ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ; 

Πηγή: <babis657@gmail.com>


Ο Παναγιώτατος το 1991, ως Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, μιλώντας σε παπικούς, είχε διατυπώσει μια διαφοροποιημένη από τα Ορθόδοξα δεδομένα Εκκλησιολογία! Είχε πει: «Δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε ότι, είτε εμείς οι Ορθόδοξοι, είτε εσείς οι Ρωμαιοκαθολικοί, έχουμε αποκλειστική ιδιοκτησία τη διαδοχή της αρχαίας Εκκλησίας» (περιοδικό “Επίσκεψις” τ. 464/1.7.1991, σ.9)!

Άν είναι αλήθεια, Παναγιώτατε, τότε η αλλοίωση του περιεχομένου της Ορθοδόξου Πίστεώς μας έρχεται από παληά! Ασφαλώς δε και βαρύνει δε τους ώμους Σας! Τι κρίμα! 

************************

 Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ ΣΧΙΣΜΑ!
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ

Πηγή: Romfea.gr. Πέμπτη, 27 Απριλίου 2017

''Η Σύνοδος της Κρήτης και η καινοφανής εκκλησιολογία: 

Μια Ορθόδοξη Εξέταση''





"Η Σύνοδος της Κρήτης και η καινοφανής εκκλησιολογία: Μια Ορθόδοξη Εξέταση", ήταν το θέμα της διάλεξης που έδωσε ο πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Χιρς στους ιεράρχες και ιερείς της Επισκοπής της Ανατολικής Αμερικής της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς (ROCOR) στην ετήσια σαρακοστιανή σύναξη κληρικών, στις 21 Μαρτίου 2017 στο Νιού Τζέρσεϊ των ΗΠΑ.
O Μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης Ιλαρίων, Πρωθιεράρχης της Υπερορίου Ρωσικής Εκκλησίας, μαζί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιωνά, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μανχάτταν Νικόλαο και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Σακραμέντο Ειρηναίο, παρουσία της πλειοψηφίας των κληρικών της Επισκοπής της Ανατολικής Αμερικής παρακολούθησαν με ενδιαφέρον τη διάλεξη και συμμετείχαν στην συζήτηση που ακολούθησε.
Πολλοί κληρικοί εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους προς τον ομιλητή για την παρουσίαση μιας σαφούς και επαρκώς τεκμηριωμένης ανάλυσης των προβλημάτων που δημιούργησε η Σύνοδος καθώς και των εκτροπών αυτής από τη δογματική και τη συνοδική παράδοση της Eκκλησίας. Εκφράστηκε επίσης ο προβληματισμός για τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει η Σύνοδος στην ενότητα των Ορθοδόξων καθώς και για τις νέες διαιρέσεις που σχηματίστηκαν λόγω του καινοτόμου χαρακτήρα των κειμένων της Συνόδου.
Αυτή ήταν η δεύτερη παρουσίαση της διάλεξης προς τους κληρικούς της Ρωσικής Εκκλησίας της Αμερικής κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Δύο βδομάδες νωρίτερα, στις 7 Μαρτίου, στο Σικάγο των ΗΠΑ, ο πατήρ Πέτρος απευθύνθηκε προς την σύναξη κληρικών της Ρωσικής Εκκλησίας της Επισκοπής Κεντρικής Αμερικής, παρουσία του Μητροπολίτου Σικάγου, Πέτρου.
Ακολουθεί βίντεο με την ομιλία του π. Πέτρου Χιρς και το κείμενο της ομιλίας στα Αγγλικά:
https://www.youtube.com/watch?v=uz7mHn-H8Hc  (διάρκεια 1:04:57)


************************
 KAI ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ

Τετάρτη, 26 Απριλίου 2017

Πογκρόμ : Η Μονή Κουτλουμουσίου ΚΑΤΑΣΧΕΙ τα αυτοκίνητα όσων μοναχών διέκοψαν την μνημόνευση του Βαρθολομαίου. 

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ : ΕΓΓΡΑΦΟ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ.

Αποκαλύψαμε χθες βράδυ (εδώ) το πογκρόμ που γίνεται τις τελευταίες ημέρες από την Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους, σε βάρος ευλαβών αγιορειτών πατέρων.
Σήμερα αποκαλύπτουμε έγγραφο με το οποίο η Μονή αναθέτει στις αστυνομικές αρχές να ΚΑΤΑΣΧΕΣΟΥΝ τα αυτοκίνητα των πατέρων, εκμεταλλευόμενοι το ότι κάθε αυτοκίνητο στο Άγιο Όρος τυπικά είναι γραμμένο σε κάποια μονή.

Δείτε το έγγραφο:

Όπως αποκαλύψαμε χθες, το ένα εκ των δύο αυτοκινήτων, έχει ΗΔΗ ΚΑΤΑΣΧΕΘΕΙ ενώ ο μοναχός που το είχε αγοράσει, αφού του κατάσχεσαν το αυτοκίνητο του, ΠΡΟΣΗΧΘΗ για 4 ώρες στο Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Όρους!
Αντίστοιχα απαιτούν και προσπαθούν να ΚΑΤΑΣΧΕΣΟΥΝ τα κελιά των πατέρων και κάθε περιουσιακό τους στοιχείο προς όφελος της Μονής.
 
Δύο πατέρες που επίσης διέκοψαν την μνημόνευση, οι οποίοι διέμεναν ΕΝΤΟΣ του μοναστηριού, δέχθηκαν επίσης απίστευτες πιέσεις και εκβιασμούς. 
Ο ένας τους, 23 χρόνια μοναχός στο μοναστήρι, νηστικός, χωρίς πρόσβαση στο κελί του - από το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής 21/4/2017, αναγκάζεται να κυκλοφορεί και να ζει με ένα σακίδιο, εκλιπαρώντας στέγη και τροφή από άλλους πατέρες και φιλοξενούμενος από δω κι από κει. 
Ακόμη και σκυλιά να ήταν οι ευλαβείς αυτοί πατέρες θα είχαν καλύτερη αντιμετώπιση.
Δείχνουν την "αγάπη" τους σε όλους τους αιρετικούς και συμπροσεύχονται μαζί τους (η ποινή γι αυτό είναι καθαίρεση), αλλά για τους ευσεβείς πατέρες που αρνούνται να αποδεχθούν την αίρεση του οικουμενισμού,
 ΚΑΘΟΛΟΥ οίκτος.

ΥΓ 1. Ηγούμενε της Κουτλουμουσίου Χριστόδουλε,
Στο έγγραφο ΑΙΤΗΜΑ
 ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ του μοναστηριού, ξεχάσατε να γράψετε μία φράση: 
Ξεχάσατε το "Χριστός Ανέστη". 
Δυστυχώς .., για κάποιους "ρασοφόρους", ΔΕΝ αναστήθηκε ο Χριστός. Η καρδιά τους ξεχειλίζει μίσος. Σπατάλησαν όλες τις ημέρες του Πάσχα για να βρούνε τρόπο να τιμωρήσουν και να εκβιάσουν πατέρες. Έχουν εξαντλήσει κάθε μέσο ... Μας δίνουν την εντύπωση ότι τους έχει κατακυριεύσει ο σατανάς.
Παρακαλούμε τους χιλιάδες φίλους αναγνώστες να ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ το νέο πογκρόμ. 
Ήρθε η ώρα να αποκαλύψουμε ποιοι κρύβονται πίσω από τα "αγαπητικά" χαμόγελα, τις μειλίχιες μάσκες και τις προβιές.
 

ΥΓ 2. Το πογκρόμ σε βάρος της Μονής Εσφιγμένου (εδώ), που σταδιακά τους ΚΑΤΕΣΧΕΣΑΝ ΟΛΟΥΣ τους τραπεζικούς λογαριασμούς, όλα τα διαμερίσματα (τελευταίο το κονάκι στην Θεσσαλονίκη) και όσα οχήματα ή βάρκες μπόρεσαν να βρουν, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ. 

Ενορχηστρωτής, παραμένει Ο ΙΔΙΟΣ. Η μασονοκίνητη αίρεση του Οικουμενισμού : η παγκοσμιοποίηση στην εκκλησία μας.

Διαβάστε για διώξεις-εκβιασμούς που προηγήθηκαν και σε άλλες μονές (Χιλανδαρίου, Μεγίστης Λαύρας κλπ), στην
ετικέτα μας "
Διώξεις Αγιορειτών" (50 αναρτήσεις από τον Ιούλιο 2017, αμέσως μετά την (ψευδο)Σύνοδο της Κρήτης, οπότε και ξεκίνησαν οι διώξεις).


"Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον;
 
Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;
Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.
Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες."

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Προηγήθηκε (χθες, πριν ακριβώς 24 ώρες) η ανάρτηση μας:




Επιστολή του διωκόμενου μοναχού Παϊσίου

 από το ησυχαστήριον της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου

Δημοσίευση: 26 Απριλίου 2017, 11:40 μμ
«Διαρρήξωμεν τους δεσμούς αυτών και απορρίψωμεν αφ’ ημών τον ζυγόν αυτών» (Ψαλμ. Β’3)
Πονηροτέρα αίρεση όλων των αιώνων από τον Οικουμενισμό, δεν θα υπάρξει στην Ιστορία της Ανθρωπότητος, αφού μαζί με την Παγκοσμιοποίηση στον κοινωνικό -πολιτικό-οικονομικό χώρο αποτελούν το απαισιότερο και φρικωδέστερο δίδυμο-κίνημα που γνώρισε και βιώνει ο πλανήτης με τελικό στόχο, όπως όλοι μας γνωρίζουμε από την Ιερά Αποκάλυψη, την επικράτηση και κυριαρχία του «υιού της απωλείας».
Διαισθανόμενος ο Βύθιος Δράκων, ο πλανών την Οικουμένην, ότι ο «καιρός εγγύς εστίν» παίζει το τελευταίο του χαρτί, χρησιμοποιώντας όλα τα πτυχία και διπλώματα του ο αλητήριος, για να κερδίσει όσο περισσότερες ψυχές μπορέσει στην αιώνια καταδίκη του. Γνωρίζει δε, πολύ καλά, ότι τούτο το κατορθώνει όχι τόσο δια της βίας (διωγμούς, εξορίες κ.α.), όσο δια μέσου της αιρέσεως, εφ’ όσον έχει αποδειχθεί το ισχυρότερό του όπλο στο διάβα των αιώνων. Και πράγματι, ο εκ της αιρέσεως κίνδυνος καθίσταται σαφώς ισχυρότερος, επειδή δια της νοθείας της πίστεως επιδιώκεται η ματαίωσης της εν Χριστώ απολυτρώσεως και άρα η κατά χάριν θέωσις τού Ανθρώπου. Αξίους, κατά πάντα συμμάχους στο καταστροφικό του αυτό έργο βρίσκει πάντοτε «καλοθελητές» μόνο που τώρα σε τούτη την εσχατιά των αιώνων, όλοι τούτοι οι «παρατρεχάμενοι» έχουν βαλθεί να ξεπεράσουν και αυτόν τον ίδιο τον «Μέντορά» τους στην δολιότητα και την πανουργία του.
Τελικά οι οικουμενιστές αποδεικνύονται οι χειρότεροι εχθροί της εκκλησίας, ύπουλος εχθρός και δια τούτο ο πιο θανάσιμος κίνδυνος. Άνθρωποι αξιοθρήνητοι, έρμαια των ακορέστων φιλοδοξιών τους για εξουσία και δόξα τού αιώνος τούτου. Οδηγοί τυφλοί, δεινότατοι. Αρέσκονται να αναμειγνύουν την αλήθεια με το ψεύδος στα παράνομα σχέδιά τους για να κερδίσουν το θαυμασμό και τον έπαινο των ανθρώπων. «οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν,καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο.». Γεμάτοι αυθάδεια με εωσφορικό εγωισμό και άμετρη αλαζονεία διαστρεβλώνουν κυριολεκτικά τα λόγια του Θεού και των Αγίων Του. Εδώ επαληθεύεται πάλι ο λόγος του Χριστού: «ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν Ἡσαΐας λέγων· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων». Και αλλού πάλι: «ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε». Εναντιώνονται συνεχώς στον Θεό πειράζοντες Αυτόν σαν να μην έχει επανειλημμένως μιλήσει και δώσει τέρατα και σημεία για όλα αυτά που αυτοί υπερμαχούν μανιωδώς. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρουμε για τον «Τόμο» της Αγίας Ευφημίας, για την φοβερά οργή Του, που ξέσπασε στην Κέρκυρα (Άγιος Σπυρίδων) και την παραδειγματική τιμωρία στους τολμήσαντας την άμικτον-μίξην Λατινόφρονας επί Βέκκου στο Άγιον Όρος. «Οὐ γάρ εἰσιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένα τοῦτα.»
Προκαλούμε λοιπόν, κάποιον από όλους αυτούς τους καταφρονητές που λαλούν υπέρογκα. Τολμά μήπως δημόσια να αμφισβητήσει κάτι από αυτά; Αλλά τι λέμε τώρα; Αυτά δεν τους αγγίζουν επειδή δεν έχουμε την ίδια Πίστη. Έχουν δημιουργήσει στην φαντασία τους έναν δικό τους θεό, στα μέτρα τους. Και σίγουρα, όχι βέβαια, τον Έναν και Μοναδικό, Αληθινό Θεό της Ορθοδοξίας. Γιατί ο Θεός ημών είναι ταπεινός και αποστρέφεται τους απειθείς και υπερηφάνους. Ξένοι παντελώς από τον Χριστό και αλλότριοι Αυτού. Σπουδαγμένοι στην Εσπερία, σε Βατικάνιες Σχολές και με προτεσταντικές αντιλήψεις και πρακτικές, έχουν διαποτιστεί «ἄχρι ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν» από τα θολά νερά και ρεύματα του ορθολογισμού και εν πολλοίς του αθεϊσμού και έτσι από μόνοι τους έχουν αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο της ορθόδοξης πνευματικότητας και πατερικής παραδόσεως που αποτελούν την μόνη απλανή οδό προς την ουράνια μακαριότητα. Τους μοναδικούς πυλώνας εισόδου στην πόλη του Ζώντος Θεού. Το απύθμενο θράσος τους φθάνει στον παραλογισμό, αφού και αυτόν τον Θεόν θέλουν να διορθώσουν. Χρόνια τώρα, δυστυχώς δηλητηριάζουν τις ψυχές των πιστών, αφού όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος «είναι χειρότεροι και από το δηλητήριο, γιατί αυτό φθάνει μέχρι την βλάβη του σώματος, ενώ αυτοί την σωτηρία της ψυχής λυμαίνονται». Περιφρονούν τους πάντες και υποτιμούν την νοημοσύνη των πιστών επειδή απορρίπτουν τα αιρετικά τους φρονήματα και ανοίγματα με αποκορύφωμα την περιβόητη ψευδοσύνοδο. Τι και αν γράφονται τόσα και άλλα τόσα λέγονται που αποδεικνύουν περίτρανα την παρανομία και την αναισχυντία τους; Το χαβά τους αυτοί. Ξέρουν όμως να λοιδορούν, να συκοφαντούν, να υβρίζουν και να απειλούν. Ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι. Και δυστυχέστατα επαληθεύτηκαν οι φόβοι μας για την στάση της Ιεραρχίας αλλά και της Ι. Κοινότητος του Αγίου Όρους, σχετικά με τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου…ως συνευδοκούντες αυτής!!! Για αυτούς λέγει ο Κύριος «εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει». Και πάλιν «ουχ ομολόγουν, εφοβούντο γαρ, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένονται». Πάντως η μεθοδικότητα, η σπουδή και η τακτική των οικουμενιστών προς υλοποίηση και εφαρμογή των αποφάσεων της Β’ Βατικανής Συνόδου είναι πράγματι «αξιοζήλευτες». Αφού και ο ίδιος ο Πάπας, ο πάτρωνάς τους, δεν θα πιστεύει ότι έχει τόσο υπάκουα κοπέλια, που και αυτοί οι Ουνίτες ωχριούν μπροστά στην δολιότητα και την υποκρισία τους.
Όμως έχουν ήδη διανύσει πολύ και μακρύ δρόμο μέσα στα χαώδη και ζοφερά μονοπάτια της αιρέσεως και δια τούτο δεν μπορούν να διακρίνουν το φως από το σκοτάδι και την αλήθεια από το ψεύδος (αίρεση) «οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται·» λέει ο Ψαλμωδός. Αλλά αρκετά τώρα ασχοληθήκαμε με όλους αυτούς τους καταφρονητές και πραγματικά θεομπαίχτες Οικουμενιστές. Όπως έστρωσαν, ας κοιμηθούν. Αυτοί όψονται.
Το λοιπόν αδελφοί και πατέρες, όλοι όσοι έχουμε την Αληθινή Πίστη και ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, όσοι εβαπτίσθημεν και ενεδύθημεν Αυτόν, όσοι φρονούμε, όσοι ομολογούμε Αυτόν και όσοι τιμούμε τους Πατέρες μας «ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη που ἐπιποθούμε τὸ λογικὸν και ἄδολον γάλα» της διδασκαλίας των, ας γίνουμε και εμείς άξιοι μιμητές των, κατά πάντα, για να μας δεχτούν μετά θάνατον, στις αιώνιες σκηνές ως τέκνα των αγαπητά και γνώριμους φίλους κατά τον Μ. Αντώνιο.
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι λειτουργούν πνευματικοί νόμοι που δεν υπόκεινται, ούτε επηρεάζονται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και κοσμικούς συμβιβασμούς κατά το γεγραμμένον «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ λαμβάνει ἔνδικον μισθαποδοσίαν». Τα σημερινά αδιέξοδα, οι ανασφάλειες κυρίως στον κοινωνικό χώρο, η καταρράκωσις των ανθρωπίνων αξιών, ως μη ώφειλε, και γενικά η απαξίωσις της αγαπημένης μας Πατρίδος είναι σίγουρα τα οψώνια της αποστασίας μας από τον Θεό μας. Εκείνο όμως, που ιδιαίτερα επισύρει τη θεία οργή περισσότερο όλων, όπως έχει συμβεί και σε άλλες ιστορικές στιγμές, είναι, φευ, η προδοσία της Πίστεως. Πιστεύουμε ακράδαντα και είμεθα πεπεισμένοι πως σε τούτη ακριβώς την χρονική συγκυρία, η προσωπική ευθύνη της επιλογής του καθ΄ ενός εξ ημών απέναντι της στάσης του προς τον σατανοκίνητο Οικουμενισμό, έχει προεκτάσεις σωτηριολογικού χαρακτήρος, πλέον βαρυνούσης σημασίας επειδή το διακύβευμα είναι αυτή η Πίστις ήτοι η σωτηρία μας. Ό λόγος των Πατέρων είναι σαφής και ξεκάθαρος και δεν επιδέχεται παρερμηνεία. Θα αναφέρουμε εδώ μόνο δύο Πατέρες ενδεικτικά. Ο Μ. Αθανάσιος μας προειδοποιεί: «κάθε άνθρωπος που έχει την δυνατότητα να κρίνει, θα κολασθεί ακολουθώντας αμαθή και πλανεμένο ποιμένα που δέχεται ψευδή δοξασία ως αληθινή» και επίσης μας λέγει: «όποιος θέλει να σωθεί, πρώτα από όλα πρέπει να κρατήσει την καθολική (Αποστολική) πίστη. Αν κάποιος δεν την κρατήσει καθαρή και ολόκληρη, χωρίς αμφιβολία θα κολασθεί». Ο δε Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος χαρακτηρίζει τους αιρετικούς άθεους ενώ όσοι αποδέχονται αιρετικές διδασκαλίες καταδικασμένους «εις απώλειαν». Ο πάνσοφος Δημιουργός και Κύριος μας Ιησούς ζητεί και τώρα να καθαρίσει την Άλωνά Του, την ήρα από το σιτάρι, την Πανάμωμο Νύμφη Του Εκκλησία από τον μολυσμό της αιρέσεως. Ανάγκη επιτακτική είναι πλέον να διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων μας, που όσο πιο πολύ απομακρύνονταν από τους αιρετικούς, τόσο πιο πολύ ενώνονταν με τον Θεόν. Εξάλλου είναι η μόνη ενδεδειγμένη οδός. Δεν δύναται πλέον, ορθόδοξη συνείδηση που ζει και αγαπά τον Χριστό να ανέχεται αυτούς. Δια τούτο και εμείς εδώ στο Άγιον Όρος αρκετοί Πατέρες, διακόψαμε το μνημόσυνο, επειδή ποθούμε και αγαπούμε να είμεθα με τον Χριστό και τους Αγίους μας, εφαρμόζοντας την εντολή Του «διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι υμάς». Και ενώ θα έπρεπε σύσσωμο το Άγιον Όρος να προβεί στην διακοπή μνημοσύνου, συνταράσσοντας τα θεμέλια της οικουμένης δίνοντας αλλά και δεικνύοντας τον μοναδικό δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί, όχι μόνον αυτό δεν έγινε αλλά και όσους αυτόν ακολουθούμε αντιμετωπίζουμε την μήνιν και τα επακόλουθα αυτής. Και επειδή αρκούντος έχουν αναλυθεί και απαντηθεί τα περί νομίμου δικαιώματος (ως θεραπευτικού μέσου και τρόπου) θεολογικώς και… Αγιορειτικώς, ιερών κανόνων και δη του ΙΕ’ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) ως δήθεν «δυνητικού» και επειδή δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, αυτοί που μας καταλογίζουν πως δημιουργούμε σχίσμα και διαιρέσεις!!! Έτι δε, και πως είμαστε εκτός Εκκλησίας (sic). Θα θέλαμε λοιπόν να ρωτήσουμε. Πρώτον: Επί Αθηναγόρου οι διακόψαντες «ένθεν – κακείθεν» το μνημόσυνον, ήταν εκτός Εκκλησίας και δημιούργησαν σχίσματα και διαιρέσεις; Και δεύτερον, επειδή πάλι από πολλούς ακούγεται να λένε πώς πρέπει όλοι μαζί να προχωρήσουμε στη διακοπή μνημοσύνου. Απλά ρωτάμε. Δεν θα ισχύουν πια αυτές οι «ΘΕΩΡΙΕΣ» τους; «Ω συμβουλίας εχθίστης! Ω παραινέσεως του δυσμενούς». Ικανόν εστί. Το λοιπόν, όποια άλλη προσέγγιση είναι αμάρτυρη εκκλησιαστικώς και αθεμελίωτη καθώς και θεολογικά ανακριβής ή μάλλον ειπείν, είναι επιλογή του «ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ».
Άπειρες ευχαριστίες και δοξολογίες αναπέμπομεν στον Ποιμένα τον καλόν και μόνο Αρχιποίμενα Χριστόν μας, που και σήμερα όπως έλεγε και ο «παππούλης μας», μας χαρίζει ήδη «νέους Μάρκους Ευγενικούς και Γρηγορίους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολογήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας». Ημέρα τη ημέρα γινόμαστε μάρτυρες και κάποιας νέας απομακρύνσεως-διακοπής μνημοσύνου από τους φιλενωτικούς Οικουμενιστές, είτε μέσα στον Άγιον Όρος είτε εκτός αυτού, και δια τούτο χαιρόμαστε αλλά και θα χαιρόμαστε. Προσευχόμεθα και ευελπιστούμε στον Κύριο μας, αυτό που ξεκίνησε να γίνει χιονοστιβάδα που στο πέρασμά της να εξαλείψει κάθε πονηρά και δόλια επιθυμία όλων αυτών που επιβουλεύονται την Μητέρας μας Ευσέβεια για να μεγαλύνεται ο Δομήτωρ Αυτής και Κύριος των δυνάμεων Ιησούς Χριστός.
Ιδού λοιπόν, ο αγώνας ο καλός άρχισε και η πρόσκλησις είναι προσωπική και εξίσου βέβαια και ο στέφανος της ομολογίας «ὃν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδὴς Θεὸς» και «ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος Κριτής»
Ας ακολουθήσουμε όλοι μας στα ίχνη που βάδισαν οι Θεορρήμονες και Πνευματέμφοροι Πατέρες μας και ας γίνουμε μιμητές των καθώς γέγραπται, τιμή Οσίου, μίμησις Οσίου, ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ, και έτσι και αυτοί με την σειρά τους να μας παρουσιάσουν μπροστά στον Χριστόν μας, καυχώμενοι εν Κυρίω και λέγοντες «ιδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός» (ΗΣ. Η’ ,18). Γένοιτο – γένοιτο.
Τω δε μόνω σοφώ Θεώ σωτήρι ημών, δόξα και μεγαλοσύνη, κράτος και εξουσία και νυν και εις πάντας τους αιώνας· αμήν.
ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Ι.Μ. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

************************

 ΝΑΙ! ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ!

Πηγή: http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2017/04/blog-post_582.html

Tuesday, April 25, 2017

ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ


ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Με βαθύτατη θλίψη πληροφορηθήκαμε, από το ιστολόγιο “Ο Παιδαγωγός”, το διωγμό που εξαπελύθη εναντίον μοναχών του Αγίου Όρους που διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Ο διωγμός των Αγιορειτών Πατέρων είναι εντελώς απαράδεκτος επειδή προσκρούει τόσον προς τους Ιερούς Κανόνες που επιτρέπουν τη διακοπή του μνημοσύνου του οικείου ιεράρχη όταν κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή αίρεση, όσον και του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους που προνοεί για τη δίκαιη αντιμετώπιση των ποινών που επιβάλλει η κάθε Μονή.

Παρόλον ότι ορισμένοι μοναχοί εκ των 33 που διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη έχουν αντιλήψεις μη συμβατές με το αληθινό νόημα του ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου που είναι επιβεβλημένο να αναθεωρήσουν άμεσα για να μη δίνουν δικαιώματα στους Οικουμενιστές, εντούτοις ουδεμία δικαιολογία υπάρχει για την εκδίωξη των μοναχών με αντικανονικές, βίαιες και παράνομες μεθόδους.

Αν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θέλει οι Αγιορείτες να επαναλάβουν το μνημόσυνό του ας σταματήσει να περιάγει τη γη και την θάλασσα όλην για να προβαίνει σε ατέλειωτες προκλητικές οικουμενιστικές ασχημίες.

Ο Παναγιώτατος θα μεταβεί σε λίγες μέρες στην Αίγυπτο με τον αιρεσιάρχη του Βατικανού Πάπα Φραγκίσκο για να στηρίξει τους Κόπτες οι οποίοι διώκονται απηνώς από τους Μωαμεθανούς. Δεν είναι ανακόλουθο να πηγαίνει για να καταγγείλει τον διωγμό των Κοπτών από τους μουσουλμάνους την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή που το Κουτλουμούσι -προφανώς με δική του υποκίνηση- εξαπέλυσε πρωτοφανή, αντικανονικό και παράνομο διωγμό εναντίον των μοναχών που αποτειχίστηκαν;

Σε κάθε περίπτωση ουδεμία έκπληξη δοκιμάσαμε από τους διωγμούς επειδή ο Παναγιώτατος ξεκαθάρισε μόλις χθες με την ομιλία που έκανε στην Ελβετία ότι όσοι απειθαρχούν στη Σύνοδο της Κρήτης θα διώκονται.

Εκφράζουμε μεγάλο φόβο ότι πολύ σύντομα η διωκτική μανία των Οικουμενιστών θα στραφεί με την ίδια ορμή και εναντίον του π. Θεόδωρου Ζήση και των συν αυτώ πατέρων που διέκοψαν το μνημόσυνο επισκόπων που κηρύσσουν γυμνή τη κεφαλή αιρέσεις.





************************

 ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ 
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Anti-Ecumenism Pan-Orthodox Council to be held in summer

 at Ukraine’s Bachensk Monastery

An international coalition opposing the decisions of last June’s “Pan-Orthodox” Council on the island of Crete are planning to hold a “Pan-Orthodox” Council in Ukraine in June-July to anathematize ecumenism and those who support it, reports the site Religion in Ukraine.
The decision for the Ukraine synaxis came as a result of the recent “Thessaloniki Inter-Orthodox Synaxis” held on April 4. Although the gathering was forbidden by the hierarchy of the Greek Church, it brought together about a thousand clerical, monastic, and lay opponents of ecumenism and globalism from the Greek, Romanian, and Russian Orthodox Churches.

Greetings and blessings were read out to the gathering from Bishop Longin (Zhar), vicar bishop of the Chernivtsi Diocese of the Ukrainian Orthodox Church and founder of Holy Ascension Monastery in Bachensk, which cares for around 500 children, some of whom are disabled and afflicted with HIV.
The synaxis called upon Greek clergy to cease commemoration of Ecumenical Patriarch Bartholomew, saying, “We have suspended association with Patriarch Bartholomew of Constantinople as the main organizer of the Council, and with the representatives and preachers of the pan-heresy of ecumenism, and with all bishops who accept the Crete Council as Orthodox.”
Those gathered condemned ecumenism and the Crete Council. Moreover, the Thessaloniki participants laid plans to hold a Pan-Orthodox anti-ecumenism council at Bachensk Monastery in June-July, in which they intend to anathematize Patriarch Bartholomew and others who they view as supporters of ecumenism.
Bishop Longin has also taken a strict stance in regards to Patriarch Kirill’s February, 2016 joint declaration with Pope Francis. At the same time, Vladyka Longin has remained a member of the Inter-Council Presence of the Russian Orthodox Church—a body advising the highest authority of the Russian Church in matters concerning its internal life and external activities.
His Beatitude Metropolitan Onuphry of Kiev and All Ukraine celebrated the Divine Liturgy at Holy Ascension Monastery in Bachensk yesterday, on Thomas Sunday, or Anti-Pascha, concelebrated by Metropolitan Meletios of Chernivtsi and Bukovina and Bishop Longin.

24 / 04 / 2017
http://www.pravoslavie.ru/english/102951.htm



************************

Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Ζητάει συμφιλίωση με Παπικούς, προτεστάντες και άλλα δόγματα την στιγμή που έχει ανοιχτά πολλά μέτωπα εντός της Ορθοδοξίας

 Δημοσίευση: 27 Απριλίου 2017, 2:50 μμ
Του Μάνου Χατζηγιάννη
Απύθμενος τυφλός εγωισμός ή μήπως μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι; Όπως γράψαμε και χθες με επαναλαμβανόμενες αναφορές στην “συμφιλίωση” στόλισε την οικουμενιστική ομιλία του στην κοινότητα Ταιζέ στην Γαλλία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.


Αυτό όμως που δημιουργεί την πλέον αλγεινή εντύπωση είναι πως ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στις προσπάθειες συμφιλίωσης και ενότητας της Ορθοδοξίας με άλλα δόγματα, με τα οποία την χωρίζει άβυσσος κανονικών και εκκλησιαστικών διαφορών και την ίδια στιγμή δείχνει τεράστια εμμονή έως και εμπάθεια για τα ανοιχτά μέτωπα της ίδιας της Ορθοδοξίας, τα οποία τω όντι χρήζουν συμφιλίωσης αν θέλουμε να μιλάμε για ενότητα.
Τα ανοιχτά μέτωπα του Οικουμενικού Πατριάρχου είναι πολλά:
1)Έχουν ουσιαστικά διακοπεί οι σχέσεις με το Πατριαρχείο Αντιοχείας, κάτι που φάνηκε και με την απουσία στην Σύνοδο της Κρήτης, με αφορμή την αντιπαράθεση αυτού με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για το ζήτημα του Κατάρ. Οι προσπάθειες που έκανε το Φανάρι με μεσάζοντα τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου για γεφύρωση του χάσματος απέτυχαν παταγωδώς και ζούμε τους καιρούς που ένα από τα ιστορικά Πατριαρχεία της Ορθοδοξίας έχει διακόψει την κοινωνία με το άλλο αλλά ο Οικουμενικός Πατριάρχης αντί να τους συμφιλιώσει, αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ
2)Η διαρκής κόντρα με το ρωσικό Πατριαρχείο. Μια κόντρα που από μόνη της αποτελεί ολόκληρους τόμους στην βιβλιοθήκη της εκκλησιαστικής διπλωματίας και μοιάζει με παρτίδα σκάκι. Τελευταίες αφορμές πέραν της απουσίας των Ρώσων από την Σύνοδο της Κρήτης, οι στενές επαφές του Οικουμενικού Πατριάρχου με Ουκρανούς αξιωματούχους που ζητούν αυτοκεφαλία στην Εκκλησία τους, καθώς και ο διαγωνισμός Φαναρίου-Μόσχας ποιος από τους δύο θα είναι πιο…..συμπαθής στο Βατικανό! Αντί να αναζητήσει λοιπόν οδό συμφιλίωσης με τους Ρώσους ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ
3)Το ζήτημα της Συνόδου του Κολυμπαρίου! Από μεμονωμένους ιερείς που έχουν διακόψει την μνημόνευση των Επισκόπων τους, μέχρι Αγιορείτες που αντιδρούν και διώκονται και μέχρι ολόκληρες Εκκλησίες όπως αυτή της Γεωργίας που αντιτίθεται σε αποφάσεις της Συνόδου, όσα συνέβησαν πέρυσι τον Ιούνιο στην Κρήτη απειλούν ξεκάθαρα την ενότητα της Ορθοδοξίας. Αν δεν αναλάβει ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης πρωτοβουλίες συμφιλίωσης ποιος θα αναλάβει; Αντί αυτού αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ
4)Το ζήτημα της αγιορείτικης Μονής Εσφιγμένου. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως πρόκειται για παιχνίδια εξουσίας και αμέριστο ενδιαφέρον για τα χρήματα από τα κοινοτικά ταμεία… Σε κάθε περίπτωση η στάση του υποτίθεται ενωτικού Οικουμενικού Πατριάρχου προσβάλλει την Ορθοδοξία και κυρίως τον αγιορείτικο μοναχισμό! Αντί να αναζητήσει λοιπόν οδό συμφιλίωσης με τους Εσφιγμενίτες ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ
5)Το ζήτημα του πρώην Πατριάρχη Ειρηναίου. Από τις μεγαλύτερες ντροπές της Χριστιανοσύνης εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου στην πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο, όταν βρέθηκε στους Αγίους Τόπους με αφορμή τα εγκαίνια του Πανάγιου Τάφου, έμοιαζε περισσότερο με προφάσεις εν αμαρτίαις σε μια ιστορία που στοιχειώνει ξεκάθαρα το Φανάρι! Αντί να αναζητήσει λοιπόν συμφιλίωση επί της ουσίας με τον Ειρηναίο πήγε με φωτογράφους για το θεαθήναι….
6)Και τέλος το ζήτημα της κόντρας με την Αθήνα! Δεν χάνει ευκαιρία το Φανάρι να προκαλεί την Εκκλησία της Ελλάδος. Μια με τις δράσεις του “τοποτηρητή” Ανδριανουπόλεως Αμφιλόχιου, μια με τον ναό στο Άλσος Προμπονά, μια με τις “Νέες Χώρες”….. Ο Αρχιεπίσκοπος στην τελευταία του συνέντευξη έστειλε μήνυμα λέγοντας πως “αν ραγίσει το γυαλί”, αλλά από ότι φαίνεται στο Φανάρι δεν το έλαβαν. Αντί να αναζητήσει λοιπόν οδό συμφιλίωσης με την Ελλαδική Εκκλησία ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ




ΕΠΙΛΟΓΟΣ!

ΔΕΝ ΤΑ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΜΕ!


Ημερομηνία: 29/04/2017 09:36ΜΜ
Θέμα: Άγιος νεομάρτυς Σάββας.Τον έγδαραν ζωντανό οι καθολικοί Ουστάσι (1941)
Πηγή: konmarg@hol.gr


Άγιος νεομάρτυς Σάββας.

Τον έγδαραν ζωντανό οι καθολικοί Ουστάσι(1941)


ΣΧΟΛΙΟ: ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΠΛΑΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ "ΑΔΕΡΦΙΑ" ΜΑΣ ..... ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΕΧΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ..... ΛΕΤΕ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΣΑΜΠΑ??????  ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ "ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ" ΓΙΑ ΝΑ "ΦΩΤΙΣΘΕΙ " ΚΑΙ  ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ......
 ....
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ!
Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΟΥΣΤΑΣΙ (ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ και ΤΩΝ ΝΑΖΙ) ΗΤΑΝ Ο ΠΕΡΙΟΒΟΗΤΟΣ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ - ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ "ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙΣ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ "ΕΚΚΛΗΣΙΑ"....
ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΣΑΒΒΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΚΟΡΝΥ ΚΑΡΛΟΒΙΤΣ


  Το Γκόρνυ-Κάρλοβιτς,επαρχία της Σερβικής Εκκλησίας, βρίσκεται στο έδαφος της σημερινής Κροατίας, και περιλαμβάνει την δυτικότερη περιοχή της Ορθόδοξης Σερβίας κατά τον 15ο αιώνα. Με τον καιρό η στρατιωτική ζώνη, που δημιουργήθηκε εκεί και που ονομάστηκε Κράινα, ήταν πεδίο ανάσχεσης των Οθομανών προς την Αυστροουγγαρία. Οι Σέρβοι που ζούσαν στην Κράινα υπηρετούσαν στον Αυστριακό στρατό και είχαν ειδικά προνόμια. Έτσι η επισκοπή του Κάρλοβιτς ήταν την εποχή εκείνη μία από τις πιο ακμάζουσες.
  Ωστόσο η Ρωμαιοκαθολική προπαγάνδα και οι Ουνίτες ήταν ένας συνεχής κίνδυνος για την Σερβική Εκκλησία. Τον 20ό αιώνα όμως η επισκοπή του Γκόρνυ-Κάρλοβιτς υπέφερε τα πάνδεινα. Αυτό γιατί βρέθηκε στο κέντρο του νέου κροατικού κράτους, κοντά στην πρωτεύουσα Ζάγκρεμπ.


 
Κατά την διάρκεια της γενοκτονίας των Σερβων(1941-1945) σε αυτήν την επαρχία δολοφονήθηκαν από τους Ουστάσι 65 Ορθόδοξοι ιερείς, καταστράφηκαν 116 εκκλησίες και προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές σε άλλες 39 ενώ καταστράφηκαν και 160 ενοριακές ή μοναστηριακές βιβλιοθήκες.
 Ο επίσκοπος Σάββας γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1884 στο Μολ. Το 1929 έγινε μοναχός και ηγούμενος της Μονής Κρούσεντολ.
 Στις 30 Σεπτεμβρίου 1930 έγινε η ενθρόνισή του ως επίσκοπος Σρέμσκυ-Κάρλοβιτς από τον Πατριάρχη Σερβίας Βαρνάβα. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1938 εξελέγη επίσκοπος Γκόρνυ -Κάρλοβιτς με έδρα στο Πλάσκομ.
Το 1941 η επαρχία βρισκόνταν υπό την κατοχή των συνεργατών των ναζί, των φασιστών καθολικών Ουστάσι. Ο ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος Ζάγκρεμπ Α. Στέπινατς του ζήτησε να εγκαταλείψει την περιοχή. Ο επίσκοπος Σάββας απάντησε: «Ακόμη και αν μου πάρετε το κεφάλι, εγώ δεν εγκαταλείπω τον λαό μου».
Τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκόσπιτς όπου τον ταπείνωναν καθημερινά και τον βασάνιζαν. Τον Αύγουστο του 1941 μετέφεραν τον επίσκοπο Σάββα μαζί με 2000 Σέρβους στην Βελέμπιτσα. Από τότε η τύχη του αγνούνταν. Παρά τις εκκλήσεις της Σερβικής Εκκλησίας οι Κροάτες δεν έδιναν πληροφορίες.

 Μετά από πολλά χρόνια ένας αυτόπτης μάρτυρας διηγήθηκε στον π. Σάββα Σαρβόλετς όσα γνώριζε για τον θάνατο του αγίου επισκόπου Σάββα:

«Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας των βασανιστηρίων του. Οι Ουστάσι σφαγείς τον έγδαραν και έριξαν αλάτι επάνω του. Τον έθαψαν ζωντανό. Άφησαν μόνο το κεφάλι του απ' έξω. Μ' έναν βωλοκόπο (γεωργικό εργαλείο από πλεγμένες βέργες που σέρνεται από υποζύγια πάνω στο οργωμένο χωράφι και το ισοπεδώνει) άρχισαν να τον χτυπάν στο κεφάλι, μέχρι που πέθανε. Τι έγινε μετά δεν ξέρω. Ίσως να τον έρριξαν στον γκρεμό οπού ήταν ο κοινός τάφος των Σέρβων. Ούτε μετά θάνατον δεν εγκατέλειψε τον λαό του»

 Η αγιοκατάταξή του έγινε το 2000. Η μνήμη του τιμάται στις 22 Απριλίου





-